İnsan Ne İle Yaşar? – Yasnaya Polyana

Lisenin ve o ergenlik döneminin tam ortasında insana bir an durup durup “hayatın anlamını bulmaya çalışmak gibi ulvi bir değer” peşinden koşma fikirleri gelir. Hele ki ya flörtmüş yok oymuş yok buymuş hiç öyle şeylere gerek yok hayatta bir tane olsun hep o olsun dediğiniz 1,5 yıllık ilişkinizin karşıdan gelen bir telefon sesiyle “Berk olmuyor” diyip bitirilen bir ilişki, ardından ya deli gibi de seviyorduk şimdi ben ne yapacağım düşüncelerini takip eden ulan üniversite sınavlarına da 2-3 ay kaldı daha da çok çalışmak lazım anne-babaya rezil olmayalım sorumluluğu, bilmem ne fonksiyonun türevini alırken acaba kazanacağız mı-iyi bir üniversite gelecek mi düşünceleri ile uzun uzun duvara bakma seansları eşliğinde acaba aileye duyurmadan daha sessiz nasıl ağlanırın problemlerini çözmekteki ustalaşma ve sanki ya bu integral problemi bir parça hüzünlü sorulmuş diyip abi zaten depresyondaydık acaba başka bir boyuta mı giriyoruz gibi bir takım süreçler içerisinde işte bu “ulvi değerler” yaparsak bunu ancak biz yaparız diye insanı gaza getirir ve rahatlatır. Aslında bu evre ne kadar hızlı atlatılırsa o kadar iyi olacak olan evredir. Ama biraz da yararı vardır tabii.

İşte bende de böylesine bir dönemde aklıma bir soru takılmıştı: İnsan Ne İle Yaşardı? Tabii bu soruyu yukardaki süreçler içerisinde düşünmüştüm. Bir gün de tiyatro kursunun devamına gitar dersini de aldıktan sonra, kocaman çınar ağaçlarının batmakta olan güneşin ışığını gölgelediği, rüzgârın teni hafiften okşadığı, insanların eve dönme telaşları arasında otobüslere binmeye çalıştığı GMK bulvarındaki Volkan Piknik’te Ayvalık Tostu (ki favorim-arada bunu yemek için giderim) siparişi verirken buldum kendimi. Çoğu zaman kursa sipariş veriyorduk bugün de ben gideyim dedim. Ardından 200-300 metre ilerdeki Dost Kitabevi’nin yolunu tuttum. Tabii burasının önü sevgililerin buluşmak için birbirini beklediği yer olduğu ve benim de kız arkadaşımdan yeni ayrıldığım için burayı hızla geçmeliydim. Gazamız mübarek olsun diyip hızla geçtim tabii. Sonra kendimi “Rus Edebiyatı” bölümünde buldum. Bir de baktım ki geçen gün düşündüğüm sorunun kitabı var. Tolstoy’un “İnsan Ne İle Yaşar?” kitabı. Hemen aldım ve çantaya atarak eve koyuldum.

Okuduktan sonra Tolstoy’un diğer birçok kitabını da aldım ve Tolstoy benim en sevdiğim yazar olmuştu. Neyse sorunun cevabına gelince, dediğim gibi uzun uzun düşündüm. Acaba insan çok para mı ile yaşardı, yoksa büyük bir makamla mı yaşardı yoksa onbinlerce kişinin şarkılarını hep bir ağızdan söylediği bi rockstar olmakla mı yaşardı veya herkesin onu sevmesi ile mi yaşardı? Bu düşüncelerin limitini kafamda sonsuza götürüp (örneğin paranla her şeyi alabileceğin andaki durum) o andaki “ ya bu olur mu?” hangisi gerçek anlamda olabilir ve hangisi hayatı yaşanılır kılır sorularıyla doluydu. Kitabı da okuduktan sonra daha da iyi anladım.

İnsan sadece “Huzur”la yaşardı dedim kendimce. Çok büyük makamlara gelsen de, çok büyük paraların olsa da, herkes seni sevse de eğer huzurun yoksa tüm bunlar gelip geçici olacaktı. Önemsiz demiyorum belki bir parça önemli olabilir ama gelip geçici olacağı için pek bir katkısı olmayacaktı. Tolstoy’da kitabındaki hikayelerde de bundan bahsediyordu. Peki “Huzur”u nasıl buluruz? Bunun tek bir cevabı yok aslında. Birçok açıdan olabilir. Benim cevabım ise alttaki paragrafın sonunda olacak..

Bu arada ben çokça hayal kurarım. En ince ayrıntısına kadar. Bu özelliğimi de çok severim hatta arada Allah’ım hayal gücümü artır diye dua ederim. Diğer taraftan bu hayallerin bazılarını da gerçekleştirdim. Bazıları da olmayı bekliyor ki tabii olursa. Onlardan birisi de Rusya’da aşağıda birkaç fotoğrafı olan Tolstoy’un doğup, hayatının belli bir bölümünü yaşadığı ve mezarının bulunduğu Yasnaya Polyana’ya gitmek. Tabii tek başıma gitmek istemiyorum. Sebebi de huzuru nasıl ve kimde buluruz sorusuna yanıt almak için…